10/09/2014 09:16:20 AM
Ang kultura ngayon ay parang isang
patatas. At ano ang patatas na tinutukoy ko, maliban sa isang gulay
na minsan ay ginagawang sahog sa ilang mga putahe't paborito nating
ulam?
Hindi ko alam. Pasenysa na, nakiuso ang
din ako tutal national, este, worldwide throwback day ang Thursday,
ang araw kung saan sinulat ko ang post na ito.
Pero kung likas na reklamador kayo,
gaya ng mga inutil na wagas makapagkumento sa Facebook kahit hindi
naman binasa ang isang babasahin, itanong niyo na lang kay Princess
Sarah. Baka sakaling malimutan niyo ang stress niyo sa buhay.
Teka, bakit sa kanya? Hindi ba't isang
cartoon series lamang siya noong dekada '80? Oo, at aminin mo, lalo
na kung isa kang batang 90s, na napapanood mo siya nun sa channel 2.
Kung maniniwala sa mga artikulo na
nakikita niyo sa paggu-Google niyo, ang pinamagatang “Sarah, ang
Munting Prinsesa,” ay isang serye ng cartoons (kung hindi nga ako
nagkakamali, posible pang counted ito na isang Anime dahil sa Nippon
Animation at Aniplex ang mga nagproduce nito noong taong 1985) na
base sa nobelang “A Little Princess” ni Francis Hiodgson Bunnett
na nilimbag naman noong 1905. Naging pelikula rin ito noong 1995 sa
direkyon ni Alfonso Cuaron.
Kung tama ang pagkakaalala ko ay tuwing
lunes hanggang Biyernes ng hapon ito pinapalabas sa ABS-CBN.
At sa sobrang patok nito ay ginawan ito
ng pelikula na ginampanan ni Camille Pratts (oo, naging child actress
siya para sa inyong mga inosenteng musmos dyan), at noong bandang
kalagitnaan naman ng 2000s, ay ginawa naman itong teleserye na
tinampukan naman ni Sharlene San Pedro. Kung hindi ako nagkakamli,
ang papel ni Miss Minchi ay ginampanan nun ni Sheryl Cruz.
Samantalang sa pelikulang bersyon nito
noong taong 1995 din, si Angelica Panganiban ang gumanap bilang si
becky at si Jean Garcia naman ang Ms. Minchin. Dinirek ito ni Romy
Suzara (oo, yung taong diretcor din ng Sunday TV Mass sa Dos).
Pero, bakit nga ba, “patatas?”
Deregatory term ba ito para sa mga hindi makagets? Sa mga sobrang
slow? Sa mga taong panay kababawan ng mainstream na lang ang alam sa
buhay?
Actually, hindi. Kasi madalas sa
kuwentong ito ay patatas ang kinakain ng mga tao. Sa mge eksena sa
kusina, patatas ang laging bida. Ganun din pag namamalengke ang bida.
O ngayon? Alam mo na kung bakit
patatas?
Masyado na bang baliw ang mundo? O
masyado ka lang seryoso? Try mo kayang tumawa paminsan-minsan.
Author: slickmaster | ©2014 september twenty-eight productions
No comments:
Post a Comment
Feel free to make a comment as long as it is within the bounds of the issue, and as long as you do it with decency. Thanks!